“Toen dit project net begon reed ik een keer langs de Poptahof met de auto,” vertelt Jurriaan in een knus koffietentje in winkelcentrum De Hoven. “Het was een druilerige grijze dag en ik dacht: hoe gaan we hier iets van maken? Deze kant van het spoor, weg van binnenstad en TU, was voor mijzelf altijd het getto van Delft.”

“Ik hoorde dat uit de Poptahof Jihadstrijders komen,” voegt Matthijs hieraan toe. “Met dat imago, dat het geen fijne plek is om te wonen, ging ik er heen.”

Een onverwachte charme
Tijdens hun eerste ontmoeting met de Poptahof liepen de studenten door de wijk. Het viel hen op dat er slechts één verwelkomende opening de wijk inleidt. Kille gebouwen sloten de wijk om hen heen af. Een enkele groene strook scheidde het gerenoveerde zuiden van het vervallen noorden. Maar terwijl ze daar door de Poptahof liepen, drong de charme van de wijk tot hun door.

“Mijn beeld van de wijk werd veel positiever toen ik er achter kwam welke sociale dingen de bewoners zelf organiseren,” vertelt Jurriaan. “De groene Poptagarden bijvoorbeeld, waar bewoners zelf samen moestuintjes verzorgen. Ook is er een jaarlijks Lente Festival middenin de Poptahof, met bijvoorbeeld een springkussen voor kinderen en workshops Turkse pizza maken. Zo’n festival verbindt de wijk.”

De wijk als tuin
Bovenal zien ze een wijk die heel veel potentie heeft. Enthousiast vertelt Jurriaan: “Het is ons idee om samen met de bewoners van de Poptahof van de wijk een groot park te maken. Bij iedere flat een tuin, verbonden door routes. Een tuin groeit, ontwikkelt en kan tot bloei komen, net als deze wijk. Een tuin is geïsoleerd en tegelijk prettig. Met bomen en paden om je heen in plaats van hoekige gebouwen wordt de wijk menselijker.”

Matthijs knikt instemmend. “Door hoe de wijk is afgesloten is de Poptahof net een eiland. Het kan snel isoleren, maar dankzij een mooie groene uitstraling als een park en de bewoners zelf, die nu al gedreven een wijktuin onderhouden en een festival organiseren, zijn ook ingrediënten aanwezig voor een klassieke wijk waarin iedereen elkaar kent en de deur altijd openstaat. Als een dorpje binnen de stad.”