Humans of Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science
Yuki Murakami
Al jarenlang houd ik een dagboek bij. Daarin schrijf ik over mijn ervaringen, gedachtes en gevoelens. De routine om elke avond wat te schrijven werkt voor mij bijna therapeutisch, het is een manier om te reflecteren op mijn handelingen en gedrag van de dag. Daarbij denk ik dan ook altijd na over hoe mijn gedrag door anderen zou zijn ervaren. Behalve eerlijkheid vind ik dat misschien wel het belangrijkste aspect van integriteit: dat je bewust bent van hoe jouw gedrag overkomt.
Af en toe sla ik een oud dagboek open op een willekeurige pagina. Dan lees ik bijvoorbeeld over de jaren dat ik in Oxford studeerde, een tijd waar ik hele warme herinneringen aan heb. Ik denk dan vooral aan het vele persoonlijke contact, met zowel docenten als studenten. Tijdens mijn tutorials, afspraken met een docent en twee of drie studenten, was het altijd interessant om de verschillende perspectieven te ervaren – dat leidde steevast tot goede discussies. Dan denk ik niet alleen aan culturele perspectieven, maar vooral ook opvattingen als het gaat over academische integriteit. Als je week in, week uit persoonlijk krijgt uitgelegd hoe een gerenommeerd wetenschapper te werk gaat, dan wordt die integere werkwijze vanzelf normaal.
Integriteit is een vorm van zelfbewustzijn.
Hier in bestaat integriteit vooral uit de open cultuur, waarbij iedereen elkaar kan aanspreken ongeacht zijn of haar plaats in de hiërarchie. Daarbij zijn we er in Delft heel goed van bewust dat sommige culturen, bijvoorbeeld uit Oost-Azië, daar misschien aan moeten wennen. Ik zie dan ook vaak dat men elkaar meeneemt in die open werkwijze.
Maar wat ik ook zie, helaas, zijn ‘bubbels’ van mensen met een bepaalde afkomst. Natuurlijk is dat heel logisch. Als je ver van huis bent is het fijn om met iemand te praten met een vergelijkbare achtergrond. En als je Nederlands bent is om gewoon je eigen taal te kunnen spreken. Omdat het zo vanzelfsprekend is kan ik er eigenlijk niet boos om worden, maar jammer vind ik het wel. Daarom probeer ik met de PhD-council zo vaak als het kan activiteiten te organiseren waarmee je in contact komt met mensen die je normaal nooit zou spreken. Als ik heel eerlijk mag zijn, zou iedereen wat vaker die moeite moeten doen. Door contact te hebben met mensen die anders denken dan jij ontdek je niet alleen nieuwe perspectieven, maar leer je ook meer over jezelf. Integriteit is een vorm van zelfbewustzijn, en daar kun je als mens én als academicus alleen maar beter van worden.
