Simon van der Jagt is oprichter van het groene chipbedrijf Nowi. Hij ziet een grote meerwaarde van designers in de techsector. “De universiteit heeft zoveel kennis. Maar welk concreet probleem wordt er voor de mensen opgelost? Waar en wanneer is technologie de oplossing? Ontwerpers stellen de juiste vragen.”
Je kent ze wel, de verzamelbakken in de milieustraat, of op het werk. Je werpt er je oude batterijen in, en hoopt ze zo een tweede, derde, vierde leven te geven. “Maar in de realiteit valt dat nogal tegen”, vertelt IO Alumnus en oprichter van het groene chipbedrijf Nowi, Simon van der Jagt.
Van de jaarlijks 15 miljard weggesmeten batterijen wordt er wereldwijd maar twee procent gerecycleerd. De rest ligt ergens weg te roesten. Naar schatting is er nu een oppervlakte ter grootte van Duitsland gecontamineerd met gevaarlijke afvalstoffen die uit batterijen lekken.
Er is een groeiende batterijberg. En dit is onhoudbaar.
―
Simon van der Jagt
“En de batterijberg groeit”, licht Simon toe. “We hebben steeds meer apparaten met een batterij in huis. Ondertussen gemiddeld vijftig per huishouden. Of bij bedrijven. Afvalbakken in Schiphol hebben bijvoorbeeld allemaal een eigen sensor met batterij. Dat is onhoudbaar.”
Weg met onze batterijverslaving
Simon van der Jagt besefte tijdens zijn studies bij IO dat we van onze batterijverslaving af moeten. Hij wijdde er zijn eindproject in 2017 aan. “Een elektronisch product moet zelfvoorzienend zijn, en zijn energie vanuit de omgeving halen. Via de zon, of trillingen bijvoorbeeld. Dat is energy harvesting.”
Designers zijn goed in ideeën presenteren, voorstellen, uitleggen. Dat versnelt de implementatie van je product. En je kan sneller mensen rond je verzamelen.
―
Simon van der Jagt
In opdracht van Eneco ging Simon sleutelen aan de slimme thermostaat van het energiebedrijf. De thermostaat is uitgerust met sensoren en die werken op, je raadt het, batterijen. “Dat wilden we veranderen. We testten verschillende soorten alternatieve energiezuinige computerchips. Geen enkele loste de verwachtingen in. Daar zag ik een mogelijkheid om zelfvoorzienende chips te ontwikkelen. Daar zijn we met Nowi en later Nexperia mee aan de slag gegaan.”
Design skills maken het verschil
Chiponderzoek is geen evidente keuze voor een ontwerper. IO studenten leren een breed scala aan technologieën, terwijl specifieke technische kennis over bijvoorbeeld geïntegreerde printplaten eerder een focus is voor studenten van de faculteiten Technische Natuurwetenschappen of Elektrotechniek, Wiskunde en Informatica (EWI) van de TU Delft. Maar Simon is ervan overtuigd dat ontwerpers skills hebben die het verschil maken, zelfs in een omgeving waar je als designer weinig van kent.
“Designers kunnen als geen ander betekenis geven aan technologie. De universiteit heeft zoveel labs, zoveel kennis. Maar welk concreet probleem wordt er voor de mensen opgelost? Waar en wanneer is technologie de oplossing? Ontwerpers stellen de juiste vragen, waardoor we makkelijker een echt probleem ontdekken en kunnen oplossen. En dat doen we in samenwerking met onderzoekers van andere disciplines. Zo werkte ik goed samen met de mensen bij de faculteit Electrotechniek, Wiskunde en Informatica (EWI). Daarnaast zijn we goed in onze ideeën presenteren, voorstellen, uitleggen. Dat is al een grote stap richting implementatie van je product, en je kan sneller mensen rond je verzamelen die overtuigd zijn van je visie.”
Er is nog te weinig kruisbestuiving tussen de faculteiten binnen de TU Delft. Hier ligt nog een kans.
―
Simon van der Jagt
Ten slotte heeft Simon van der Jagt nog een oproep aan de universiteit. “Er is volgens mij nog te weinig kruisbestuiving tussen de verschillende disciplines en faculteiten binnen de TU Delft. Ik stapte bijvoorbeeld op eigen initiatief bij EWI binnen, daar keken ze toch eerst verbaasd op toen ze die IO’er zagen binnenwandelen. We moeten meer uit onze onderzoeksbubbel komen, de TU kan dit meer aanmoedigen.”
