Als mode- en textielontwerp-ingenieur wil IO-onderzoeker Holly McQuillan de mode-industrie omvormen met haar ‘woven textile form’-techniek, een soort 3D-weaving waarbij 3D-vormen worden gemaakt met weeftechnieken. Hiermee wil ze de industrie duurzamer maken met realistische tools. "Geautomatiseerd 3D-weaving verhoogt de controle en flexibiliteit en kan productie kostenefficiënter maken."
De grote droom van veel modestudenten is om op een dag een beroemde modeontwerper te zijn. Door de creatie van iconische kledingstukken die iedereen - of net een exclusieve groep - wil dragen. Dat was ook ooit de droom van Holly McQuillan, universitair docent aan de TU Delft, faculteit Industrieel Ontwerpen.
30 procent van de geproduceerde kleding wordt nooit verkocht of gedragen en 60 procent van de verkochte kleding belandt op een vuilnisbelt of wordt binnen het jaar verbrand.
―
Holly McQuillan
Maar het schoentje wrong bij het besef van waar de mode-industrie echt voor staat. "Eigenlijk is deze industrie het schoolvoorbeeld van alles wat er mis is in de wereld", zegt Holly. "30 procent van de geproduceerde kleding wordt nooit verkocht of gedragen en 60 procent van de verkochte kleding belandt op een vuilnisbelt of wordt binnen het jaar verbrand."
Een mode- en textielontwerp-ingenieur
Holly realiseerde zich dat ze nooit met volle overtuiging deel kon uitmaken van deze industrie, ze wil net de dingen ten goede veranderen. De geboren en getogen Nieuw-Zeelandse heeft over de hele wereld gewerkt om haar missie te doen slagen. In de afgelopen 20 jaar heeft Holly meegewerkt aan initiatieven zoals de open-source zero waste resource Make/Use, is ze co-auteur van het boek 'Zero Waste Fashion Design' en co-curator van 'Yield: Making fashion without making waste', de eerste moderne tentoonstelling gericht op zero waste fashion, en meer. In 2021 voltooide ze haar doctoraat in Zweden.
(Foto's: Planet City Zero Waste Weaver garments (2021). Designed by: Holly McQuillan, Karin Peterson, and Kathryn Walters. Directed by Liam Young. Costume Direction by Ane Crabtree. Photography by Driely S)
Als volgende stap in haar carrière ging Holly McQuillan aan de slag bij de TU Delft. "Ik was op zoek naar technisch inzicht in hoe dingen werken, hoe materialen ontworpen en gemaakt worden, hoe ze zich gedragen. En ik wilde een echte mensgerichte benadering, die moeilijk te vinden is in de mode-industrie, omdat modebedrijven in principe gewoon een hoop kledingstukken produceren en de degene die verkopen opschalen."
Ik kwam bij de TU Delft omdat ik op zoek was naar technisch inzicht in hoe dingen werken, hoe materialen ontworpen en gemaakt kunnen worden, hoe ze zich gedragen.
―
Holly McQuillan
Als echte mode- en textielontwerp-ingenieur vond Holly McQuillan deze eigenschappen bij de faculteit Industrieel Ontwerpen. Samen met een systemische aanpak. "Het klinkt misschien abstract, maar ik bekijk systemen vanuit het perspectief van kleine vezels. Onze kleren zijn ervan gemaakt en ze vertellen een verhaal over het hele mode-ecosysteem. Ze helpen ook oplossingen te vinden om het te systeem veranderen, of in ieder geval de grenzen ervan te verleggen. Daarom gebruik ik vaak bestaande weefmachines om de ‘woven textile form’-techniek te ontwikkelen. Om de industrie te laten zien dat verandering mogelijk is. Om het potentieel te tonen.
De mogelijkheden van 3D-weaving
Samen met haar team van promovendi ontwikkelt Holly McQuillan deze ‘woven textile form’-techniek. Het is een soort 3D-weaving, waarbij 3D-vormen worden gemaakt met weeftechnieken. Bij traditioneel weven worden 2D-vormen uit stof geknipt, en die patronen worden in 3D-vormen genaaid. Dat kan leiden tot 10 of zelfs 25 procent van verlies aan materiaal. Maar 3D-weaving is efficiënter en maakt het mogelijk om complexere structuren en vormen te maken. Het proces bestaat vaak uit het weven van lagen materiaal om een 3D-vorm op te bouwen. Het is dus 3D-printen van kleding.
(Foto's: Planet City Zero Waste Weaver garments (2021). Designed by: Holly McQuillan, Karin Peterson, and Kathryn Walters. Photography: Amanda Johansson)
Komt de mode-industrie terug naar Europa?
De Europese mode-industrie heeft hier wel oren naar, meent Holly. "Fashionbedrijven moeten steeds transparanter zijn over hun productie- en distributieprocessen. Dat is lastig of zelfs onmogelijk omdat de wereldwijde toeleveringsketen complex is en informatie vaak onbetrouwbaar. Reshoring naar Europa lijkt dus de meest voor de hand liggende oplossing, ware het niet dat de arbeidskosten hier hoog zijn. Geautomatiseerd 3D-weaving verhoogt de controle en flexibiliteit en kan productie kostenefficiënter maken."
We moeten een serieus gesprek voeren over wat voor soort industrie we willen en wat dit betekent voor werknemers, bedrijven, burgers en het milieu.
―
Holly McQuillan
Een van de belangrijkste argumenten om niet door te gaan met reshoring is het verlies van banen in ontwikkelingslanden, waar de meeste van onze kleding wordt gemaakt. Maar zo eenvoudig is het niet, stelt Holly McQuillan. "Veel van deze arbeiders werken onder de slechtste omstandigheden en krijgen vaak niet eens betaald. En aan de andere kant gaan automatisering en AI niet meer weg. We moeten dus een serieus gesprek voeren over wat voor industrieën we willen en wat dit betekent voor werknemers, bedrijven, burgers en het milieu."
Een toekomst met beeldende materialen
Holly verankert haar principes over zero waste fashion in haar publicaties, workshops, boeken, lezingen en tentoonstellingen over de hele wereld. "De mode-industrie moet in de toekomst alles wat ze produceren ethisch, zero waste en regeneratief maken. En alles wat gaat over ons verlangen naar ‘anders’, bij uitstek mode, moet worden losgekoppeld van nieuwe producten. Stel je een wereld voor waarin we door bewegende materialen of digitale projecties onze kleding in een oogwenk kunnen veranderen, bijvoorbeeld als we iemand dezelfde outfit zien dragen. Op deze manier dragen we altijd de kleding die we willen. Met bijna geen impact op onze planeet."
