Humans of Electrical Engineering, Mathematics and Computer Science
Egbert Bol
Zolang een student niet opgeeft, geef ik ook niet op
Eigenlijk weet ik al van kinds af aan dat onderwijs me op het lijf geschreven stond. Of beter gezegd: ik kon het toen al niet laten om mijn klasgenoten te leren wat ik wist. Dat is nooit veranderd. Ik krijg ontzettend veel energie van de wederzijdse inspiratie die het onderwijs biedt. Om het spreekwoordelijke vuur te ontsteken bij een leerling, en daarna brandende te houden, is een ontzettend waardevolle ervaring. Daarom vind ik eerstejaarsvakken ook zo leuk: in die periode kun je écht meebouwen aan het fundament van de student als professional, maar óók als volwassen persoon. En als je dan na een paar jaar het resultaat kan zien van die inspanning, dat is magisch.
Goed onderwijs is een gezamenlijke ontdekkingstocht. Tijdens mijn tutorials ontdek je het vak, maar vervolgens moeten studenten daar hun eigen ding mee doen. Zo deed ik dat zelf trouwens ook als student. Voor mij is een les bijvoorbeeld extra geslaagd als ik de volgende week een vraag krijg en bij mezelf denk “mijn hemel, zo heb ik het nog nooit bekeken!” Die nieuwe manieren om naar de inhoud te leren kijken, zijn de ontdekkingen die ik doe. Ik zie daar een soort schoonheid in, dat moment dat studenten de materie eigen hebben gemaakt.
De crux van goed onderwijs zit voor mij dan ook in het contact met studenten, bijvoorbeeld tijdens een koffiepauze. Dat zijn tevens momenten dat je de ander beter leert kennen en begrijpen. Dus ondanks dat digitale middelen ontzettend veel te bieden hebben voor goed onderwijs, kan ik me daarom niet voorstellen dat een studie in de toekomst volledig digitaal is. Althans ik hoop het niet!
Als ik voor de klas ga staan, dan transformeer ik. Misschien is het theater, of gewoon een andere kant van mijn persoonlijkheid, want ik voel me thuis in die rol. Wat het in ieder geval is, is passie. Als docent zou ik niet zonder kunnen. Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat er één beste manier is om les te geven – verre van dat! Iedere docent heeft zijn eigen kleur, en het is de truc om die kleur te vinden en vervolgens in te zetten.
Ondanks dat ik buiten de collegezaal dus een stuk stiller ben, probeer ik me ook buiten lesuren te omringen met studenten. Om deelgenoot te zijn van de triomfen maar óók de nederlagen. Soms gaan dingen nou eenmaal mis: als iemand een 3 haalt is dat natuurlijk heel vervelend, maar dan weten we wel precies waar iemand staat, en vanaf waar we verder kunnen opbouwen. De grondtoon van onderwijs moet motivering zijn. Zolang een student niet opgeeft, geef ik ook niet op. Dan blijf ik ondersteunen, helpen en assisteren, net zo lang tot het lukt.
