Archive

Het aangelegde Markermeer bij Noord-Holland functioneert als zoetwaterreservoir en buffer tegen overstromingen en droogte. Het is 680 vierkante kilometer groot en de bodem is grotendeels bedekt met slib. Door de geringe diepte van 3 tot 5 meter zijn er ook bij zwakke wind al relatief sterke golven, die sterk genoeg zijn om het slib door het water te verplaatsen. Het sediment kan, mede door de dam, nergens weg en veroorzaakt daardoor troebel water. Het zeer troebele water belemmert het doorlaten van licht en de algehele ecologische ontwikkeling in het gebied. Natuurmonumenten en haar partners Boskalis, Van Oord, Royal HaskoningDHV, Deltares en Alterra zijn vastbesloten om weer leven in dit meer te brengen. Door slib van de bodem te halen en daarmee eilandjes in het meer aan te leggen, verwachten zij om een deel van het park om te bouwen tot natuurreservaat ‘de Marker Wadden’.

Zand is wereldwijd de op één na meest gebruikte grondstof na water. We kunnen niet zonder. Zandduinen houden ons land veilig voor overstromingen.

Caroline Katsman ontving in 2014 een Vidi-beurs voor onderzoek naar de invloed van oceaanwervels op het zinken van oppervlaktewater. Hoe staat het er twee jaar later voor? “Dit wordt een oogstjaar; er zitten een aantal publicaties in de pijplijn”, aldus Katsman.

Klimaatwetenschappers verwachten dat in de toekomst vaker droogtes, overstromingen en extremer weer voor zullen komen door het verder opwarmen van de aarde. Het ambitieuze onderzoeksproject BRIGAID (Bridging the Gap for Innovations in Disaster Resilience), waarmee Europese universiteiten, onderzoeksinstituten en bedrijven afgelopen mei van start gingen, richt zich op het vinden van nieuwe oplossingen voor deze natuurrampen. Doel van het project is het ondersteunen en ontwikkelen van innovatieve technieken die het hoofd kunnen bieden aan de dreiging van vaker voorkomend natuurgeweld. In het veelzijdige onderzoeksprogramma is een belangrijke rol weggelegd voor de TU Delft. Prof. dr. ir. Bas Jonkman (39), hoogleraar Integrale Waterbouwkunde bij CiTG, heeft de leiding over het vierjarige onderzoeksproject.

Een betaalbare golfboei die makkelijk te vervoeren is en die alles wat hij meet direct inzichtelijk maakt op een website. Dat stelde Max Radermacher zich voor toen hij er tijdens zijn promotieonderzoek aan de TU Delft achter kwam dat golven meestal gemeten worden met onhandige, zware en bovenal dure instrumenten. Inmiddels heeft hij met zijn compagnon de Wavedroid ontwikkeld – een golfboei die aan al zijn eigen eisen voldoet. Tijd om het potentieel aan de wereld te laten zien.

In de grote goot van het waterlab stroomt een rivier, vol met kleine groene plastic plantjes. PhD’er Andrés Vargas onderzoekt hier hoe rivieren zich gedragen. Wat bepaalt de uiteindelijke vorm van een rivier? Als je dat weet, kun je beter beslissingen nemen over steden en grond die aan de rivier liggen. Bijvoorbeeld: waar bouwen we een brug? En wat voor effect heeft dat weer op de rivier, en het land eromheen?

De oorspronkelijke inwoners van de Marshalleilanden konden door golven te lezen van het ene eiland naar het volgende eiland honderden kilometers verderop zeilen. Ze hadden geen kompas of gps maar kwamen toch vrijwel altijd keurig aan. Gerbrant van Vledder, oceanograaf bij de TU Delft, wilde snappen hoe ze dat toch deden. Met twee andere wetenschappers volgde hij dagenlang een Marshallese zeilboot om de traditionele kunst van ‘golfnavigatie’ te bestuderen en te kunnen behouden.

Dr.ir. Astrid Blom onderzoekt veranderingen in de rivierbodem die veroorzaakt worden door de interactie van de stroming en de zand-grindmengsels op de bodem. Dat doet zij onder meer binnen de STW projecten WATER2015 Riviererosie en RiverCare.

Zoet water is cruciaal voor drinkwater, natuur, landbouw en industrie. Maar de beschikbaarheid ervan staat in delta’s wereldwijd onder druk. Zowel door menselijk ingrijpen, zoals het uitdiepen van waterwegen, als door klimaatverandering komt zout zeewater steeds verder de rivieren op.

Onderzoeker Bram van Prooijen en professor Zheng Bing Wang, beiden verbonden aan de afdeling Hydraulic Engineering, kregen afgelopen september groen licht om te starten met het onderzoeksproject SEAWAD. Het project hoopt de belangrijke vraag te beantwoorden of de kustlijn langs de Waddeneilanden in de toekomst beschermd kan worden met hulp van een soort zandmotor, op dezelfde wijze waarop dat nu al voor de Zuid-Hollandse kust gebeurt. Vier jaar lang zullen onderzoekers, verbonden aan drie verschillende universiteiten, zich op het onderwerp storten.