Flexibele vleugels
Kijk eens naar een vogel die landt: de vleugels naar achter gedraaid, de veren die corrigeren voor de wind. Vliegtuigvleugels zijn stijf en star, en eigenlijk alleen optimaal voor rechtuit vliegen op tien kilometer hoogte.
Al in 2006 promoveerde onderzoeksleider dr.ir. Roeland De Breuker (Luchtvaart- en Ruimtevaarttechniek) op het idee van vervormbare vliegtuigvleugels. Sindsdien is de onderzoekslijn Morphing Wings gehandhaafd als mogelijkheid om vliegen te verduurzamen. Flexibele vleugels zijn gladder dan de hedendaagse vleugels met hun kleppen en spleten, ze veranderen van vorm als tijdens een vlucht het brandstofverbruik de gewichtsverdeling veranderen, en ze verminderen de krachten op de bevestiging aan de romp waardoor een lichtere constructie mogelijk is. Flexibele vleugels kunnen op die manier tot 10 procent brandstof besparen, schat De Breuker.
Promovendus Tigran Mkhoyan ontwikkelde, samen met promovendi Nakash Nazeer en Vincent Stuber, het bekroonde vleugelmodel SmartX-Alpha dat met sensoren, glasvezels en servomotoren kan reageren op vlagen in de wind. Afgelopen zomer bouwde Mkhoyan in Duitsland de opvolger: SmartX-Neo. Als belangrijkste verschillen met de voorganger SmartX-Alpha noemt Mkhoyan de lichtere constructie, driemaal snellere servo’s en tien in plaats van zes). De aansluiting van de flaps aan de achterkant van de vleugel is weliswaar minder glad, maar daardoor kunnen ze sneller reageren. De volgende stap, SmartX-Beta, is een middelgrote drone (spanwijdte tien meter) met twee morphing wings als een demonstratie platform. Over drie jaar zou het zover moeten zijn.
