Climate Action Programme

Hotel Atlantic in Kijkduin kijkt uit over de Noordzee. Op het verlaten dak staat sinds kort een state of the art laserscanner, die elk uur het strand vastlegt. Sander Vos bekijkt of hij met deze scanner kan ontdekken hoe de kust zichzelf weer herstelt als na een storm veel zand van het strand en de duinrand in de zee terecht is gekomen. Met de data van de scanner hopen hij en zijn collega’s van de TU Delft ‘weermannen voor de kust’ te kunnen worden en nauwkeurig te voorspellen hoe het strand zich gedraagt na een storm.

Ondergelopen straten in grote, dichtbevolkte steden lijken steeds vaker voor te komen. Tijdens hevige buien loopt het water niet goed weg of de riolen kunnen het water niet aan. Waar en wanneer overlast zal ontstaan, kunnen we op dit moment niet goed voorspellen. Zeker in dichtbevolkte steden, waar de bestrating per wijk verschilt en waar diverse afwateringsystemen zijn, is voorspellen lastig. Daarom willen onderzoekers met radars regen nauwkeuriger waarnemen, met sensoren in riolering de waterstand monitoren en wateroverlastobservaties van bewoners in de stad beter in kaart brengen. Deze informatie probeert Marie-Claire ten Veldhuis in diverse projecten op te halen. Haar doel is om nauwkeuriger te voorspellen of straten wel of niet onder water komen te staan.

Betrouwbaar drinkwater uit de kraan, goede zuivering van afvalwater en droge voeten. Dat verwachten we in Nederland en daar zijn we aan gewend. Maar ondergelopen huizen, overstroomde riolen en onbegaanbare wegen komen steeds vaker voor. Zo kampte de Randstad de laatste tijd met ernstige wateroverlast. Het KNMI voorspelt dat het aantal extreme buien deze eeuw verder toeneemt door de temperatuurstijging van de aarde. Daar is de infrastructuur voor water in onze steden niet op uitgerust, waarschuwt hoogleraar Jules van Lier. Hij pleit voor slimmere oplossingen en een nieuw paradigma voor onze waterinfrastructuur onder de noemer Urban Water Infrastructure.

Caroline Katsman ontving in 2014 een Vidi-beurs voor onderzoek naar de invloed van oceaanwervels op het zinken van oppervlaktewater. Hoe staat het er twee jaar later voor? “Dit wordt een oogstjaar; er zitten een aantal publicaties in de pijplijn”, aldus Katsman.

"Mijn onderzoek richt zich op het gebruik van remote sensing data voor het verbeteren van het modelleren van de luchtkwaliteit in vervuilde gebieden, zoals de Rijnmond regio bij Rotterdam. Qua luchtvervuiling staat dat gebied bekend als de regio met de hoogste luchtvervuiling van Nederland. Alles zit daar op elkaar gepakt: verkeer, energiecentrales, scheepvaart, industrie. Deze regio is in Nederland het meest relevant voor onderzoek naar het bepalen van luchtvervuiling. Overigens richten we ons ook op het buitenland: we willen onze aanpak ook inzetten in New Delhi, één van de meest vervuilde steden ter wereld.