Maartje Damen

De Olympische Spelen zijn inmiddels in volle gang. Maartje Damen studeert aan de TU Delft en is een van de atleten die zich (net) niet gekwalificeerd heeft. Ondanks deze tegenslag heeft de reis haar veel geleerd en versterkt als atleet en persoon.

Roeien en de roeiwereld...

...staan bij mij eigenlijk vanaf het begin van mijn studietijd al centraal: met een groep mensen twee keer per dag tijd maken om jezelf en elkaar een beetje verder te helpen is iets wat ik echt heel erg vet vind. Die intensiteit van een doel delen, daar met elkaar zo veel uren aan besteden en dan de puzzel leggen totdat het allemaal samenkomt in één moment. Dat maakt vriendschappen en contacten best wel speciaal.

Mijn reis richting het originele einddoel van een Olympische kwalificatie...

...heeft ervoor gezorgd dat ik het vertrouwen in mezelf vond. Ik had het gehaald: ik mocht aansluiten bij het nationale team! Maar ik was eigenlijk nog helemaal niet klaar voor een heel zelfstandige manier van trainen, wat het nationale team wel vereiste. De selectie voor het EK en WK heb ik toen niet gehaald. 

Wel haalde ik er het vertrouwen uit dat ik zou kunnen verbeteren om het jaar erna een bestaande ploeg te kunnen versterken. Maar toen haalden ze WK zilver! Ik moest dus durven geloven dat ik het in me had om met hen naar het wereldkampioenschap te kunnen trainen.

Ik denk dat dit een groot hoogtepunt is geweest van de reis: het vertrouwen in mezelf vinden en laten groeien en vervolgens durven trainen met dit vertrouwen om wereldkampioen te kunnen worden. En ook: het leren alles durven geven, wetende dat je het doel ook zomaar niet zou kunnen halen. Dit is iets wat ik heel erg heb meegenomen vanuit LAGA.

De teleurstelling van het net niet plaatsen voor de Olympische Spelen...

...heeft ertoe geleid dat ik eerst een stapje heb terug genomen. Al snel besefte ik dat juist erg hou van de enorme emotionele pieken en dalen van de topsport! Ik trainde zelfstandig hard door en vertrouwde erop dat dat me ook dit jaar wat zou brengen. Dat ging enorm goed: ik ben met heel veel trots derde geworden op het EK en heb met een 8+ vol jonge talenten laten zien hoe dicht we bij de olympische ploegen liggen. Ondanks goede kansen mochten we dat helaas niet laten zien op het OKT (Olympisch Kwalificatietoernooi).

Dat ik de spelen niet heb gehaald gaat me nu persoonlijk eigenlijk vrij goed af, maar voor de sport ga ik komende weken absoluut moeite hebben met het zien ontbreken van een Nederlandse vrouwen 8+ in Parijs.

Ik heb geleerd..

...de onzekere route te omarmen. Waar ik vroeger altijd het liefst de verwachting laag legde om mezelf of anderen niet teleur te kunnen stellen, weet ik nu hoe mooi het is om iets na te streven waarvan de uitkomst echt nog onzeker is. En dat zelfs als het dan niet lukt, je dan zo veel meemaakt in de tussentijd. De meeste lessen liggen denk ik in het proces verscholen en ook al staat er zometeen geen ‘OLY’ (titel voor atleten die mee hebben gedaan aan de Olympisch spelen) op mijn Linkedin profiel, al die lessen mag ik toch voor de rest van mijn leven bij me dragen.

Mijn grote nieuwe doel is...

...ergens terecht te komen waar ik die extremen uit de topsport kan gaan verenigen met mijn maatschappelijke ambities. Doordat het niet is gelukt om naar Parijs te gaan, heb ik afgelopen tijd grote stappen kunnen zetten met mijn studie, waardoor ik waarschijnlijk komend najaar af kan gaan afstuderen! Daarna ligt echt alles open. Vier jaar doortrainen naar de volgende spelen sluit daar niet meer bij aan, dus ik ben druk aan het ontdekken wat er allemaal nog meer mogelijk is!