Sponsmuur spaart energie
De gesloten structuren in het midden van de afbeelding zijn geïnspireerd op celstructuren, zoals in sponzen en botstructuren voorkomen. De met lucht gevulde cellen vormen een isolatielaag tussen binnen en buiten. De vloeistofkanalen aan weerszijden van de isolatie hebben meer weg van nerfstructuren of bloedvaten waar vloeistof met minimale weerstand doorheen stroomt. Aangedreven met een pomp transporteert de vloeistof warmte van binnen naar buiten op een koele nacht, of brengt zonnewarmte van de gevel naar binnen wanneer het buiten koud is. De sponsmuur kan op die manier energie voor verwarming en koeling besparen, zoals simulaties hebben laten zien.
Dit experimentele façadepaneel komt uit een 3D-printer gevuld met PET-achtig materiaal (bekend van waterflessen). Het is het resultaat van het 4TU Lighthouse project SPONG3D (2016 – 2017) om gewaagde nieuwe ideeën te beproeven. Naast het 3D-print bedrijf KIWI-Solutions waren er acht studenten en medewerkers van de TU/e bij betrokken en evenveel Delftenaren van de faculteit Bouwkunde. Dr. Michela Turrin was een van hen. “Het was een experimenteel idee dat nog niet rijp is voor toepassing”, vertelt ze. “Toch heeft het waardevolle inzichten opgeleverd.” Later zijn er meerdere studenten afgestudeerd op optimalisatie van de sponsmuur, zoals het beste materiaalgebruik en welke vormen het best werken.
