Allemaal familie

In deze serie praten (groot)ouders en hun (klein)kinderen over hun studententijd. Lees de originele versie van dit verhaal hier:

Quentin van Driel twijfelde na het behalen van zijn middelbareschooldiploma over zijn vervolgopleiding. Hij was goed in exacte vakken, maar wilde niet alleen sommen maken. Biologie? Dat leek hem saai. Het werd iets er tussenin: molecular science and technology aan de TU Delft en de Universiteit Leiden. In juni rondde hij de master chemical engineering (scheikunde) af.

Met zijn studiekeuze stapte Quentin in de voetsporen van zijn opa Eric Houwink, die in 1946 aan de studie technische scheikunde begon. Wat Quentin niet wist, was dat zijn oma hetzelfde pad had gevolgd.

“Mijn oma, Han Bhik Hwa – die eenmaal in Nederland Mity werd genoemd - kreeg als enige vrouw een zogeheten Malinobeurs. Ze ging scheikunde studeren aan de TH, maar had er geen affiniteit mee. Ze moest hard werken. En eerlijk, het werd haar ook niet gemakkelijk gemaakt. Als niet-Hollandse vrouw werd ze vaak weggekeken, zeker door conservatieve professoren die geen plek voor een vrouw zagen op een universiteit, laat staan bij een scheikunde-opleiding. Ik heb geleerd iedereen met een open blik te accepteren ongeacht het voorkomen van die persoon. Precies zoals oma Mity haar levensmotto: ‘Neem mensen zoals ze zijn. Wees zelf zoals je wilt dat anderen zijn’.”