Nieuws

Als je naar een dijk kijkt zie je geen enkele beweging in dit robuuste bouwwerk. Toch is het er wel. Op millimeterniveau zwellen en krimpen dijken in relatie tot het weer. Dit ‘ademen’ van dijken kan helpen bij het voorkomen van overstromingen, zo blijkt uit het onderzoek van Ece Özer. Zij gebruikt deze eigenschap in een innovatief model dat op basis van satellietbeelden de zwakke plekken in een dijk kan opsporen.

In het weekend pakt Matthieu de Schipper graag zijn surfplank, doordeweeks onderzoekt hij nauwkeurig hoe golven het zand van onze kusten verplaatsen. “Door zeespiegelstijging komen overal ter wereld kusten in het nauw. Ik wil wereldwijd de kracht van de natuur inzetten om hier oplossingen voor te vinden.” Bij de Zandmotor in Nederland leidt hij studenten op om het veldwerk te doen dat hiervoor nodig is. In weer en wind.

Intergetijdengebieden zijn van groot belang voor de bescherming van onze kust en als tussenstop voor trekvogels. Maar steeds meer van deze zand- en modderplaten dreigen voorgoed onderwater te verdwijnen. Cynthia Maan onderzocht hoe we dankzij samenwerking met de natuur en met hulp van het systeemdenken ervoor kunnen zorgen dat ze behouden blijven.

Een basgitaar bespelen bovenop een dijk. Het is niet direct iets wat je verwacht van een TU Delft wetenschapper. Toch is dat precies wat post-doc Juan Aguilar-López gebruikte bij zijn experiment over het monitoren van dijken met glasvezelkabels. Een technologie die in de toekomst veel kan betekenen voor de veiligheid van de Hollandse dijken.

Elke dag stroomt er via rivieren meer en meer plastic de oceaan in. Niemand weet waar het precies vandaan komt. En hoe haal je het eruit? Wim Uijttewaal, hoogleraar Experimental Hydraulics, en Peter Rem, hoogleraar Resources & Recycling, hebben een missie. “Wij willen zorgen dat plastic uit rivieren halen straks ‘big business’ wordt. En dat iedereen op een soort plasticradar kan zien waar welke plastics zitten, en hoe ze daar gekomen zijn.”