Processen en technologieën verkennen

“Voor mij is een gebouw geen hoop stenen die je zomaar ergens neerzet. Het hoort ook bij te dragen aan de lokale gemeenschap. Dus moeten we onszelf de vraag stellen: wat voor gemeenschappen willen we creëren? Bij het ontwerpen en bouwen van gebouwen moeten we dus altijd het maatschappelijke aspect meenemen,” licht Chan toe. “Ik wil bestuderen hoe technologie op de juiste manier kan worden toegepast. Kijk bijvoorbeeld eens naar de vierde industriële revolutie waar we momenteel middenin zitten. We bedenken steeds slimmere gebouwen en richten steeds slimmere steden in. Daarbij verliezen we alleen vaak uit het oog wat al die nieuwe technologieën concreet betekenen. We moeten ons realiseren dat deze ontwikkelingen ons dagelijks leven en onze oude manieren van werken op hun kop zetten. Ik vind het fascinerend om te zien hoe dat precies gebeurt en wat we daarmee kunnen doen. Het is belangrijk om te onderzoeken welke bijdrage technologie precies levert en ook dat mensen begrijpen hoe dat dan werkt.”

Chan gaat zich primair bezighouden met vraagstukken betreffende de levenscyclus van gebouwen en hoe je die vanuit een ander perspectief kunt bekijken. Het ontwerp en de bouw van nieuwe gebouwen bijvoorbeeld zijn uitvoerig bestudeerd, maar dat is veel minder het geval voor het ontmantelen en slopen van oude gebouwen. In ontwikkelde landen zijn afgedankte gebouwen echter al een factor waar terdege rekening mee gehouden moet worden. Dat gaat vooral op voor plaatsen waar sprake is van de-industrialisatie, waar bijvoorbeeld fabrieken en elektriciteitscentrales geen functie meer hebben. We zien het ook gebeuren in winkelstraten waar panden leeg komen te staan of een andere bestemming krijgen. Chan: “Straks staat er in onze stadscentra geen enkele winkel meer, want iedereen doet zijn aankopen op het internet. Wat gaan we daaraan doen? Tot nu toe hebben we nooit goed nagedacht over het langetermijnbeheer en de waarde van onroerend goed. Het wordt hoog tijd dat we dat wel gaan doen. Dat kan bijvoorbeeld door te bekijken hoe de maatschappelijke waarde van gebouwde omgeving verandert. In bestaande literatuur over dit onderwerp staat vooral het meten daarvan centraal, maar wij proberen verder te kijken. Wat gaan we met de gevonden waarden doen? Wie zijn de relevante stakeholders? Hoe communiceren we de resultaten aan hen? We moeten nieuwe manieren vinden om met zoveel mogelijk stakeholders uit de samenleving samen te werken. Daarnaast moeten we de mogelijkheden van big data benutten. Zo kunnen we nieuwe kennis verzamelen en in de toekomst betere gebouwde omgevingen ontwerpen en bouwen.”

Over zijn visie op onderzoek zegt Chan: “Als onderzoekers mogen wij de wereld graag terugbrengen tot rationele, theoretische modellen. Maar we vangen zo maar een klein stukje uit een hele grote wereld. Dat is geen goede weerspiegeling van de onberekenbare realiteit. Meten mag dan wel weten zijn, maar de cijfertjes zijn niet het enige wat telt. Daarom moeten we de dialoog aangaan met de gebruikers, de sector en de samenleving. Zij kunnen ons helpen om onze denkkaders bij te stellen. Als we dat niet doen, blijft alles bij het oude. Wetenschappers dragen een grote verantwoordelijkheid, want beleidsmakers nemen onze bevindingen mee bij het uitstippelen van hun beleid. Als wij ons werk niet goed doen, is dat beleid dus op onjuiste gegevens gestoeld. Die verantwoordelijkheid neem ik als wetenschapper heel serieus.”

De leerstoel Design and Construction Management houdt zich ook bezig met onderwijs. Chan legt uit hoe hij zich bij lesgeven altijd heeft laten leiden door onderzoek: “Wat je beslist moet vermijden, is dat je veertig jaar lang hetzelfde overbrengt in je colleges. Het huidige denken dat voortkomt uit praktisch onderzoek moet altijd worden meegenomen in een curriculum. Zo geef je studenten ook een betere concurrentiepositie op de arbeidsmarkt mee. Ze maken zich nuttige kennis eigen die hun later goed van pas zal komen.”

Paul Chan heeft bij de Heriot-Watt University van Edinburgh promotieonderzoek gedaan naar de arbeidsproductiviteit in de bouwsector. Sindsdien heeft hij een indrukwekkende staat van dienst opgebouwd met zijn studies naar de manier waarop mensen omgaan met organisatorische, maatschappelijke en technologische veranderingen. Hij heeft diverse projecten over deze materie geleid, die werden gefinancierd door de Britse Engineering and Physical Sciences Research Council. Hij is hoofd geweest van de onderzoeksgroep Management of Projects van de Universiteit van Manchester, die op dit gebied een van de meest uitgebreide masteropleidingen ter wereld heeft. Hij zit in de redactie van het vaktijdschrift Construction Management and Economics en fungeert als Immediate Past Chair van de Association of Researchers in Construction Management. Hij heeft als (co-)auteur meer dan 80 peer-reviewed tijdschriftartikelen en conferentiepapers op zijn naam staan. Verder heeft hij Constructing Futures (2010) geschreven (uitgegeven door Wiley-Blackwell), een boek over leiderschap en toekomstgericht denken in de bouwsector.

Vincent Gruis (afdelingshoofd): “Onze afdeling is heel blij met de benoeming van professor Chan. Hij heeft een schat aan ervaring, kennis en vaardigheden in te brengen bij het onderzoek naar, het onderwijs in en de praktische toepassing van het beheer van de gebouwde omgeving. Met zijn hulp hopen we beter in staat te zijn in te spelen op maatschappelijke ontwikkelingen en nieuwe technologieën toe te passen in de architectuur en de bouw.”