Perfect match van student en begeleider leidt tot prijswinnend ontwerp
Dit artikel heeft eerder in Delta gestaan.
Tekst door: Marjolein van der Veldt
Winnaar van de Inspiration Award 2019 IJsbrand de Lange dankt veel aan zijn afstudeerbegeleider. “Dankzij hem is mijn bedrijf van de grond gekomen.”
Alumnus IJsbrand de Lange ontving tijdens de opening van het academische jaar 2019 de Inspiration Award. Wat dat is? Zoals TU-collegelid Nicoly Vermeulen verwoordde: ‘Een award voor een student die de nieuwe lichting inspireert, iemand die een stap extra durft te zetten’.
Die extra stap zette De Lange met de oprichting van Stil, een medtech start-up die een wearable (een apparaat dat op het lichaam wordt gedragen) ontwikkelt voor het onderdrukken van tremor in de armen. Zonder zijn afstudeerbegeleider Winfred Mugge (ook bij het gesprek) was dat niet gelukt, vindt hij. “Mentoren maken een groot verschil, zeker in mijn geval.”
Hoe kwam je op het idee voor Stil?
De Lange: “In 2014 zag ik een filmpje van de Michael J. Fox Foundation over mensen met Parkinson. Zij ondervinden veel last van tremoren, onvrijwillige trillingen in de arm die ontstaan wanneer spieren zich herhaaldelijk samentrekken en weer verslappen. Ik vond het gek dat hier nog geen oplossing voor was. Als bachelor werktuigbouwkunde benaderde ik dit probleem vanuit de mechanische hoek. Wanneer een machine ongewenste trillingen heeft, plaats je er een demper op en is het opgelost. Waarom zou zoiets niet werken bij een mens? Het idee bleef in mijn hoofd rondzingen en gedurende mijn stage in Duitsland kreeg ik een ingeving die ik wilde uitwerken tijdens mijn afstudeerproject.”
Foto: Ernst de Groot
Wat was de rol van je begeleider?
De Lange: “Hij was erg belangrijk tijdens mijn literatuurstudie. Ik vond alles interessant, waardoor mijn hoofd te vol raakte. Winfred hielp om structuur aan te brengen.”
Mugge vult aan: “Dat is iets waar je als student doorheen moet. Het is makkelijk om jezelf te verliezen in een literatuurstudie. Je leest steeds meer en denkt dat je er wijs van wordt.”
De Lange: “Totdat je gaat samenvatten en structuur mist. In het begin dacht ik echt, hoe kom ik hier doorheen?”
Mugge: “Daar tegenover stond dat je meteen ondernemend was. Ik heb nog nooit zo’n ondernemende student meegemaakt als IJsbrand.”
De Lange: “Ik had voor mijn afstuderen al nagedacht over hoe ik dit idee in de toekomst kon commercialiseren.”
Wat was dat idee precies?
De Lange: “Ik zocht een oplossing om een tremor tegen te werken. Dit wilde ik doen met een techniek als noise cancelling in hoofdtelefoons. Met mechanica wilde ik een anti-trilling genereren die in exact de tegengestelde richting werkt van de tremor. Door deze technologie te integreren in een compacte pols-brace, kan de arm van tremorpatiënten gestabiliseerd worden.”
Hoe kreeg je idee vorm?
De Lange: “Door veel te testen. Best pittig, want dat gaat met vallen en opstaan. Ik weet nog goed dat ik mezelf na mijn zoveelste mislukte test afvroeg of het me ooit zou lukken. Precies op dat moment kwam Winfred met het idee om een subsidie-aanvraag te doen.”
Goede timing.
De Lange: “Ja, dat was best druk. Maar ik ben blij dat hij het gedaan heeft, want anders was Stil er nu niet geweest.”
Stil ontwikkelt een compacte pols-brace waarmee de arm van tremorpatiënten gestabiliseerd kan worden. (Foto: Copyright STIL)
Hoe bedoel je?
Mugge: “De Nederlandse organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) biedt een beurs aan om een start-up te beginnen met een vinding vanuit de universiteit.”
De Lange: “Het geld is bedoeld voor een haalbaarheidsstudie en het bouwen van een goed prototype. Veel technische ideeën blijven op de plank liggen omdat er geen geld is om te testen of er markt is voor de innovatie. Vaak financieren familie en vrienden zo’n onderzoek, maar om geld vragen is best een stap. Zo’n NWO-beurs is een uitstekend instrument.”
Is het moeilijk om zo’n beurs te krijgen?
De Lange: “Ja, ik heb er mijn afstuderen zelfs een maand voor uitgesteld. De eerste ronde bestaat uit het schrijven van een voorstel, een volle maand werk. Ik zat er aan het eind helemaal doorheen.”
En toen moest je nog afstuderen.
De Lange: “Klopt, al vormde het schrijven van het voorstel een prettige afleiding. Na het indienen ben ik meteen teruggegaan naar het lab en boekte ik al vrij snel resultaat.”
Waarom lukte het toen wel?
De Lange: “In het lab werkten naast mij continu andere studenten met wie ik goed kon sparren. Toen ging het snel.”
Mugge: “Dit is een goed voorbeeld van wat Alfred Schouten en ik meer proberen te doen: een community creëren. Met de toenemende studentenaantallen moet dat ook. Zo organiseren we om de twee weken op maandag een overleg voor al onze afstudeerders. Zo zijn de studenten betrokken bij elkaars onderzoek. ”
De Lange lacht: “En het werkt, want hier zit de eerste generatie.”
Hoe was het om na zo’n stressvolle periode af te studeren?
De Lange: “Mooi, maar ook emotioneel. Vlak voordat ik begon aan mijn afstudeerproject overleed mijn moeder. Ik haalde uiteindelijk een 9,5, wat fantastisch was, maar het allerliefste wilde ik dat met haar delen."
Ik ben de TU nog steeds dankbaar
Daar word ik stil van. Hoe ben je er tijdens je afstudeerperiode mee omgegaan?
“Ik vertelde Winfred over mijn afstudeervoorstel, maar dat ik daar nog niet aan kon beginnen omdat mijn moeder ernstig ziek was. Twee maanden na haar overlijden begon ik aan mijn literatuurstudie, maar dat ging moeizaam. Ik kon me slecht concentreren. Niet gek, want je moet veel verwerken. Wat mij uiteindelijk heeft geholpen is deelname aan een praatgroep. Dit is een initiatief vanuit de TU waarbij je in een kleine groep met lotgenoten, medestudenten, samenkomt. Ik leerde mijn verdriet een plek te geven. Ik ben de TU er nog steeds dankbaar voor.
Tijd om na zijn afstuderen op adem te komen, kreeg IJsbrand de Lange niet. Een maand later presenteerde hij samen met zijn afstudeerbegeleider Winfred Mugge het voorstel voor een commissie van de NWO. Met succes, want ze sleepten een Take-Off 1 grant ter waarde van 40 duizend euro in de wacht. Goed voor een haalbaarheidsstudie naar de commerciële toepassing van zijn innovatie.
Wat betekende deze grant voor Stil?
De Lange: “Het was alles of niets, zonder deze grant was ik waarschijnlijk niet doorgegaan met het idee. Tijdens je studie ben je volledig gefocust op de techniek, maar denk je niet na over de wensen van de markt. Tijdens de haalbaarheidsstudie hebben we veel geleerd. Zo weten we nu dat er écht behoefte is aan het product.”
Mugge: “Inmiddels heeft IJsbrand ook de volgende grant van het NWO binnen, de Take-Off 2. Dat gaat om een lening van 250 duizend euro.”
Hoe ziet de toekomst van Stil eruit?
De Lange: “Ons streven is om de wearable rond het voorjaar van 2021 te lanceren op de Europese markt. Later volgt ook uitbreiding naar Amerika. Het uiteindelijk doel is de brace rond 2024-2025 via zorgverzekeraars aan te bieden.”
Wat is het waardevolste dat jullie van elkaar hebben geleerd?
De Lange: “Structuur aanbrengen. Ik ben erg optimistisch en ga snel alle kanten op. Winfred heeft me geleerd realistischer te zijn.”
Mugge: “Ik heb van jou geleerd positiever te zijn. Ik ben soms best pessimistisch, dus ik trek me erg op aan dat optimistische.”
Wat wil je de huidige generatie TU-studenten meegeven?
De Lange: “Pak je kansen en wees niet bang om te falen. Het hoort erbij dat je af en toe goed onderuit gaat, maar dat maakt je uiteindelijk zoveel sterker.”
Mugge: “Ik vind het jammer dat in deze tijd veel nadruk ligt op het individuele presteren. Kijk naar je medestudenten als een team, iedereen brengt zijn of haar kwaliteiten in. Dat is precies waarom ik een community probeer te creëren, het is belangrijk om te kijken naar wat we samen kunnen bereiken.”