Ik ben opgegroeid in Peru waar ik later ben afgestudeerd in civiele techniek aan de PUCP en heb gewerkt in structureel ontwerp bij een ingenieursbureau dat zich toelegde op het seismisch-bestendig ontwerpen van gebouwen.
In 2014 kwam ik naar Delft en rondde een MSc in hydraulische constructies af, gericht op de probabilistische analyse van schade aan constructies. Tijdens deze studies was ik ook onderdeel van het eerste studenten dream teams voor Hyperloop.
In de daaropvolgende jaren heb ik geholpen met het onderzoeken van scheurgebaseerde schade in metselwerkconstructies aan de TU Delft.

Onderzoek
Het initiëren, verlengen en uitbreiden van scheuren kan worden gezien als een verergering van schade. Experimenten die worden gemonitord met hoogresolutie Digital Image Correlation kunnen ons helpen het verloop van scheuren te begrijpen, van initiëring tot (herhaalde) voortplanting. Modellen van de Eindige Elementen Methode kunnen scheurgedrag vanuit experimenten extrapoleren naar echte situaties waarin reeds bestaande schade aan gebouwen verergert. Dit is het geval bij oude metselwerkgebouwen in Groningen die schade door verzakking combineren met aardbevingstrillingen.

Een probabilistische analyse van bouwparameters, zoals hun geometrie en materiaal, en omgevings- of contextparameters, zoals het type bodem en de geschiedenis van trillingen, kan worden gebruikt om de waarschijnlijkheid van zichtbare, esthetische schade of ernstigere structurele schade te bepalen. De kwetsbaarheid van gebouwen tegen trillingsgevaren kan worden gebruikt om reparatie- of versterkingscampagnes te prioriteren.

In Nederland zal de kwetsbaarheid van gebouwen en infrastructuur door gevaren zoals overstromingen, mijnbouw, door klimaatverandering geïnduceerde veranderingen in de bodem en geothermische energie in de toekomst relevanter worden.
 

Lees meer