Timo Gerres heeft zijn academische carrière afgewisseld met periodes in het bedrijfsleven. Hij is nu bijna klaar met zijn promotie maar weet nog niet wat zijn volgende stap wordt. Doorgaan met zijn onderzoek of terugkeren naar het bedrijfsleven om de nieuwste inzichten te implementeren?

Timo Gerres kwam voor het eerst naar Nederland voor een stage bij Eurodev, net over de Duitse grens in Almelo. “Mijn taak bij de industriedivisie was om Amerikaanse bedrijven te helpen voet aan de grond te krijgen in Europa. Ik heb daar met veel plezier samengewerkt met Nederlandse collega's. Ze zijn rechtdoorzee en de sfeer is minder hiërarchisch dan in Duitsland. Dat past wel bij mij.”

Na deze eerste stap in het bedrijfsleven, in een patroon dat zich zou herhalen, begon hij bij de faculteit Techniek, Bestuur en Management (TBM) aan de masteropleiding system engineering, policy analysis and management, nu Cosem). “In Almelo werkte ik met olieraffinaderijen, de ‘vuile’ kant van de energiesector, zeg maar. Bij TBM keken we naar duurzame energie vanuit een systeemperspectief. Hoe integreer je fluctuerende duurzame energiebronnen in het elektriciteitssysteem? Hoe creëer je bij investeerders interesse in nieuwe technologieën? En hoe kan overheidsregulering dit stimuleren? Dat soort vragen interesseren me enorm.”

Na enkele jaren bij TenneT in Duitsland waar hij aan offshore windprojecten werkte, is hij nu promovendus aan het Institute for Research in Technology (IIT) van de Comillas Pontifical University in Madrid. Daar zet hij zich vol in op de volgende uitdaging: de decarbonisatie van de (zware) industrie en het effect daarvan op onze energiesystemen: “Veel mensen realiseren zich niet dat je voor elke ton geproduceerd cement ongeveer een ton CO2 uitstoot, niet alleen door de verbranding van fossiele brandstoffen, maar ook door de chemische reactie die in de oven plaatsvindt.”

In contact blijven

Gerres heeft door de jaren heen contact gehouden met de TU Delft. “Ik heb een vriendenkring die teruggaat tot mijn jaren in Delft. Normaal gesproken zien we elkaar minstens één keer per jaar, maar corona heeft daar tijdelijk een stokje voor gestoken”, vertelt hij. “Ik kom ook veel alumni in een professionele setting tegen. Toen ik solliciteerde naar mijn huidige functie werd ik geïnterviewd en aangenomen door een ex-collega uit Delft. Een van de redenen dat ik in Spanje ben beland, is dat we dezelfde mensen kenden. Mijn huidige baas is ook een alumnus. De band op academisch niveau is eveneens sterk. We werken goed samen en werven ook bij de TU Delft.” Gerres is een trouwe bezoeker van alumni-events, van de TU Delft, maar ook van het Dutch Engineers Alumni Network (DEAN), waar hij goede vrienden heeft gemaakt onder alumni uit zowel Eindhoven als Delft.

Het was op het eerste DEAN-evenement in Madrid dat hij Janneke Hermans van TU Delft Alumni Relations ontmoette, die op zoek was naar vrijwilligers om toekomstige evenementen te organiseren. Hij gaf zich graag op. “Sindsdien organiseer ik twee keer per jaar een ‘event-in-a-box’ voor lokale alumni. Je krijgt een doos met traditionele Nederlandse lekkernijen als pepernoten, maar ook spelletjes die je kunt spelen om het ijs te breken. Dat creëert een leuke sfeer en je ontmoet altijd weer nieuwe mensen.” Gerres is het afgelopen jaar ook een paar maal coach geweest bij de online Career Cafés, die Alumni Relations samen met het Career Centre hebben opgezet. Alumni delen hun ervaringen op de arbeidsmarkt en coachen studenten of pas afgestudeerden.

Leven na de promotie

Nu hij drieënhalf jaar aan zijn promotie bezig is, denkt hij na over een volgende stap. “Ik moet snel beslissen. Het is een dilemma: aan de ene kant zijn er nog veel losse eindjes en het IIT is een geweldige plek om te werken. We doen veel technische adviesprojecten en academische projecten, en dat past echt bij mij. Aan de andere kant ga ik misschien terug naar de industrie, om de resultaten van mijn onderzoek in de praktijk te brengen”, peinst hij. “In de academische wereld zit je soms in een ivoren toren. Dat is een mooie plek om het grotere geheel te begrijpen, maar als je daar te lang blijft zitten, verlies je het contact met de echte wereld. Je moet nooit bang zijn om terug te keren naar de academische wereld als er open vragen zijn in je werkveld, want het is de ideale plek om de antwoorden te vinden. Ik zou iedereen die een paar jaar in de industrie heeft gewerkt willen aanmoedigen om daar af en toe over na te denken.”