Dat de in India geboren Vasudevan Lakshminarayanan besloot om een masteropleiding te volgen in Europa, was opvallend. “In India is het gebruikelijk om naar de VS te gaan, maar ik wilde ook eens ergens anders kijken. In 2011 kon ik aan de slag bij de opleiding Chemical Engineering in Delft, maar ik was ook toegelaten aan Amerikaanse universiteiten. Als ik terugkijk, realiseer ik me dat geselecteerd worden voor een TU Delft Excellence-beurs een beslissend moment is geweest.”

Vasudevan Lakshminarayanan is een expert op het gebied van hydrogels, een type materiaal dat het grote publiek vooral kent van babyluiers, haarverzorgingsproducten en dergelijke. “Luiers bevatten een polymeer die honderden keren zijn eigen gewicht in water kan opzuigen”, legt Vasudevan uit. “Ik heb me vooral beziggehouden met supramoleculaire hydrogels. Die bestaan uit kleinere moleculen die zichzelf spontaan assembleren wanneer ze worden geactiveerd door een ‘trigger’ zoals de pH-waarde, licht, temperatuur of zelfs een enzym.” De toepassingsmogelijkheden voor zulke materialen zijn legio, bijvoorbeeld als hulpstof in geneesmiddelen of als injecteerbare ‘steiger’ om weefsels op te laten groeien, maar ook als toevoeging om de vloeibaarheid van coatings of verf te regelen.

Micropatches

Als promovendus binnen de onderzoeksgroep Advanced Soft Matter onderzocht hij de relatie tussen de mechanische eigenschappen en de microstructuur van zulke supramoleculaire hydrogels. “Samen met een onderzoeker van de Universiteit van Amsterdam heb ik een model gemaakt om de eigenschappen van hydrogels – zoals de geltijd – te voorspellen”, vertelt hij. “Bij een ander project heb ik een methode ontwikkeld om hydrogel-micropatches te maken. De volgende stap is om die methode door te ontwikkelen tot een gemakkelijk schaalbare techniek voor massaproductie. Als massaproductie mogelijk is, nemen de commerciële waarde en kansen enorm toe.”

Maar Vasudevans interesses gaan verder dan zijn eigen vakgebied. Daarbij komt het goed uit dat samenwerken in zijn bloed zit. “Met anderen samenwerken geeft me energie”, aldus Vasudevan. Zo werkte hij aan de visualisatie van onderzoeksmonsters van met behulp van cryogene transmissie-elektronenmicroscopie (cryo-TEM). “Het doet me veel plezier dat onze samenwerkingen een aantal publicaties hebben opgeleverd. Onlangs hebben we een artikel gepubliceerd over gestuurde zelfassemblage op nanoschaal, een procedé dat kan worden gebuikt om virussen af te vangen bij waterzuivering.”

Pringles

Vasudevan kwam voor het eerst naar Delft toen hij als bachelorstudent een stage aan de universiteit van Münster deed. “Ik las dat de TU Delft een interessante masteropleiding Chemical Engineering had, met speciale aandacht voor product-engineering en moleculaire technologie.” Dat waren allebei onderwerpen waarin hij van jongs af aan was geïnteresseerd: “Ik weet nog dat ik mijn scheikundedocent de ingrediënten op een koker Pringles liet zien en vroeg: ‘Mevrouw Sundari, wat doen deze stoffen?’ Het fascineerde me dat dagelijkse producten in feite formules zijn die bestaan uit verschillende chemische ingrediënten.”

Vasudevan studeerde af bij de Advanced Soft Matter groep (ASM) met capsuleren van medicijnen als onderwerp. “Ik verdeelde mijn tijd tussen DSM en de universiteit. DSM is een leider binnen de productie van actieve stoffen voor gebruik in levensmiddelen. Ik onderzocht of een bepaald antischimmelmiddel kon worden gebruikt in voedingsmiddelen door dit in een nanocapsule van polymeer te stoppen.” Vasudevan studeerde cum laude af en zijn onderzoeksresultaten werden gepresenteerd tijdens de conferentie van het American Institute of Chemical Engineers (AIChE) in 2013.

Prestaties

Dat was slechts één bijzondere prestatie uit een lange lijst. “Ik ben twee keer cum laude afgestudeerd en heb twee belangrijke beurzen ontvangen”, vertelt Vasudevan. “Maar in de loop der jaren ben ik gaan inzien dat je kunt presteren op verschillende gebieden: je kunt academisch uitstekende prestaties leveren, maar er zijn ook persoonlijke mijlpalen te behalen. Soms moet je even terugdenken aan waar je vandaan komt, kijken naar waar je nu bent en je bescheiden opstellen. Want hoeveel toppen je ook bereikt, er is altijd een hogere berg om daarna te beklimmen”, voegt hij eraan toe.

Teruggeven

Hij gelooft ook sterk in het belang van teruggeven. “Ik heb een aantal bachelor- en mastervakken gegeven en ben mentor geweest van twee masterstudenten. Het is heel leuk om te zien dat die het nu heel goed doen. Toen ze afstudeerden was dat voor mij heel bevredigend. Het is bijzonder om op die manier iets te kunnen betekenen voor iemand anders.” Hij zou volgende generaties studenten het volgende willen adviseren: “Tijdens mijn lange studietijd ben ik tot het inzicht gekomen dat je niet alles hoeft te weten, je moet alleen alles willen leren. Dat is de beste houding om elke kans optimaal te benutten.”

Vasudevans aangeboren nieuwsgierigheid en voorliefde voor ontmoetingen en samenwerking met andere mensen zijn terug te vinden in www.tudelft.nl/en/about-tu-delft/organisation/executive-board/profdr-rob-f-mudde/ een lange lijst activiteiten buiten zijn studie en onderzoek om: “Tijdens mijn masteropleiding was ik voorzitter van

Muziekliefhebber

Dat laatste is omdat zijn tweede liefde, na de wetenschap, de muziek is: “Ik heb ook een creatieve kant: ik ben zanger en treed op. Je zou kunnen zeggen dat ik overdag wetenschapper ben en ’s avonds muzikant. Ik heb hier in Delft opgetreden voor de vereniging van Indiase studenten en ik ben lid van Zangam, het eerste koor voor klassieke Indiase muziek in Nederland. Ik zit ook in een band genaamd Madras Chorus.” Muziek combineren met onderzoek is een kwestie van de balans vinden, vindt Vasudevan. “Ze zeggen wel dat de rechterhelft van de hersenen de creatieve kant is en de linker de intellectuele, maar soms denk ik dat er in mijn hersenen dynamisch tussen die twee wordt geschakeld: ik krijg energie uit de rechterhelft en stuur die naar de linker, of omgekeerd.”

Zandbak

Als Vasudevan over de toekomst nadenkt, wordt hij aangetrokken door de combinatie van R&D en intellectuele eigendom (IP). “Tijdens mijn masteropleiding vond ik het ontwikkelen van nieuwe producten en processen zo boeiend, dat ik besloten heb om een promotie te doen op het gebied van R&D”, vertelt hij. “Toen ik als technologieconsultant werkte via het internationale wetenschappersprogramma PreScouter, heb ik veel geleerd over technologieën in opkomst, octrooien en TRL-analyse. Ik vond dat heel interessant, en IP heeft veel te maken met R&D, dus ik kan me voorstellen dat ik op het terrein van R&D en IP aan de slag ga.” Als hij terugblikt, vergelijkt hij de TU Delft glimlachend met een grote zandbak. “Op het schoolplein zie je meestal twee soorten kinderen: kinderen die simpel geultjes graven en kinderen die prachtige zandkastelen bouwen. Voor mij is de TU Delft de perfecte plek om geweldige kastelen te bouwen. Als je genoeg inzet en doorzettingsvermogen hebt om je visie tot werkelijkheid te maken, zul je altijd steun vinden voor je ideeën.”