Solange van der Werff is Mooring & Subsea Engineer bij offshorebedrijf Bluewater in Hoofddorp. In 2012 studeerde ze cum laude af bij de faculteit Mechanical Engineering (ME). “Ik zat tijdens mijn studie nog in een luxepositie: er werd nog niet zoveel bezuinigd. De druk op studenten om snel af te studeren is veel groter nu. Studenten moeten dus keuzes maken. Ondernemend zijn is wel typerend voor afgestudeerden uit Delft. Ik hoop dat dat zo blijft.”

Solange’s liefde voor maritieme techniek werd pas echt aangewakkerd in haar derde studiejaar. “De eerste twee jaar waren best taai, met heel veel wis- en natuurkunde,” vertelt ze. In dat derde jaar werd ze echter bestuurslid bij Scheepsbouwkundig Gezelschap William Froude, de studievereniging van de opleiding Maritieme Techniek. “Ik was er penningmeester en verantwoordelijk voor het binnenhalen van sponsoring om onze evenementen te financieren. Daarbij ontmoette je veel mensen uit de industrie; dat heeft me echt gemotiveerd om door te gaan.” De studievereniging is niet alleen bij het onderwijs betrokken, maar organiseert vooral ook lezingen, studiereizen en bedrijfsbezoeken. Vooral dat contact met de praktische kant van de studie sprak Solange aan: “Dan kun je met je eigen ogen zien waar je studie goed voor is. Dat jaar ging de studiereis naar Italië, met een tussenstop in Monaco: konden we ons vergapen aan de megajachten die daar liggen,” herinnert ze zich.

Pioneering Spirit

“Een paar jaar later zat ik in de commissie die een intercontinentale studiereis naar China, Korea en Japan organiseerde. Daar kun je een kijkje nemen bij de echte grote scheepswerven. We kwamen er dan binnen via contacten bij Nederlandse bedrijven, want er zijn ook Nederlandse activiteiten op die werven.” Zo was in die tijd net besloten dat de Pioneering Spirit, het grootste schip ter wereld, bij DSME in Zuid-Korea gebouwd zou worden. “Ze begonnen net met het snijden van het staal, dus er was nog niet veel van te zien, maar het was een leuk idee. Je kreeg daar ook een beetje gevoel voor de enorme grootte van alles.”

Kleinschalige opleiding

Het had ook anders kunnen lopen. Rond haar eindexamen dacht Solange eigenlijk aan een studie in de richting van de gezondheidszorg, tot ze eens met haar vader in plaats van haar moeder naar een studiebeurs ging. “Die trok me toch mee naar andere stands, zoals die van de TU Delft. Daar sprak ik een enthousiaste studente. Scheepsontwerp, werktuigbouwkunde, shipping management; het klonk heel afwisselend. Dat sprak me erg aan. In de gezondheidszorg studeer je toch voor één specialisme; wil je iets anders doen, dan moet je een nieuwe opleiding volgen.” Tijdens een open dag in Delft werd de zaak beklonken: “Het is een kleinschalige opleiding en toen ik de maritieme gang binnenstapte, voelde dat gelijk heel vertrouwd.”

Uitwisseling

Solange switchte zelfs nog tijdens de master van richting, al was dat een beetje opportunistisch, geeft ze zelf toe. “Als je een master ontwerpen, productie of shipping management volgde, dan hoorde een uitwisseling er bij. Ik heb toen een half jaar in Trondheim in Noorwegen gestudeerd.” Ze plakte er een verblijf van twee weken op Spitsbergen aan vast. “Bij het University Centre Svalbard volgde ik het vak Arctic Offshore Engineering. Daar leerde je veel over het doen van berekeningen aan het ijs. Het was een unieke ervaring. Zo moest je een geweer meenemen als je het dorp uitging, voor het geval je een ijsbeer tegenkwam.”

IJstank

Haar interesse voor het ijs werd er wel gewekt. Solange stapte over naar hydromechanica en studeerde af bij HSVA in Hamburg, het gerenommeerde scheepsbouwkundig onderzoekscentrum dat naast normale sleeptanks ook over een grote ijstank beschikt. Daar deed ze onderzoek naar dynamic positioning in ice. “Bij werkzaamheden op zee kun je een ankerlijnsysteem gebruiken, maar voor kortstondige projecten of in heel diep water kun je ook met behulp van de schroeven op je plek blijven. Een controlesysteem houdt dan in de gaten hoe het schip zich gedraagt onder invloed van golven, stroming en wind, en stuurt dan signalen naar de thruster om de positie te corrigeren”, legt ze uit. “Dat systeem bestaat al heel lang, maar ijs is een hele nieuwe dimensie met grotere krachten waar je dan tegenin moet sturen.”

Reddingsboten

Na haar afstuderen werkte Solange eerst drie jaar als onderzoeker bij Marin, de Nederlandse tegenhanger van HSVA. Niet in de testtanks, maar nu eens aan boord van schepen die klaar waren voor oplevering. “We onderzochten of die aan alle specificaties voldeden, of testten bijvoorbeeld de reddingsboten bij platforms. Dat was interessant omdat het zo dicht tegen de praktijk aanzit.” Inmiddels werkt ze sinds 2015 bij de afdeling Mooring & Subsea van Bluewater in Hoofddorp. Bluewater ontwerpt en beheert grote productieschepen. “Zulke FPSO’s liggen soms tientallen jaren op hun plek. Ze moeten de ergste stormen kunnen doorstaan met golven van soms wel twintig meter. Het ankersysteem moet dan intact blijven, en het schip mag niet te ver van zijn positie afdrijven.”

Productieschepen

Terug bij het positioneren van schepen dus. “Mijn afdeling ontwerpt het ankersysteem, collega’s rekenen aan de structuur van het schip of aan de integratie van het ankersysteem in het schip, de zogenaamde mooring turret. We doen veel simulaties, waarbij we kijken welke invloed factoren als het scheepsontwerp, de waterdiepte en de golven hebben op hoe het schip en de ankerlijnen zich gedragen. Op basis daarvan passen we eventueel het ontwerp aan.” Daarbij komt ze ook nog wel eens oud-collega’s tegen. “Dit voorjaar gaat er weer een FPSO van Bluewater naar de Noordzee. Daar hebben we het ontwerp van de ankerlijnen voor gemaakt. Daar hoorde ook het uitvoeren van modeltesten bij. Toen kwam ik dus ineens als klant bij mijn oude werkgever MARIN.”

Netwerk

Ook de TU Delft komt ze nog regelmatig tegen, vaak in KIVI-verband; Solange zit in het bestuur van de afdeling offshore-techniek van de beroepsvereniging van ingenieurs: “We organiseren maandelijkse lezingen door offshorebedrijven. Daar kom je heel wat mensen tegen. Ook reikt de afdeling sinds 2012 jaarlijks een prijs uit aan de beste afstudeerder van de TU Delft op het gebied van offshore en dredging. Hoogleraren dragen hun kandidaten en de jury beslist dan op basis van de afstudeerverslagen. Zo’n prijs is natuurlijk een prachtige bekroning op je werk als afstudeerder”, zegt Solange, die zelf destijds genomineerd werd.

Open blik

Zelf kijkt ze vooral met veel plezier terug op haar buitenlandse reizen en de uitwisseling in Noorwegen. “Aan een andere universiteit kijken is belangrijk, daarmee ga je ook heel erg waarderen hoe goed je het eigenlijk hebt in Delft. Wat je daar echt meekrijgt is dat jezelf verantwoordelijk bent voor het resultaat dat je haalt; je wordt niet aan het handje meegenomen. Een Delftse studie is een flinke werklast, die je zelf in moet delen. In Noorwegen was het misschien allemaal wat schoolser. Dat merkte je ook aan de Noorse studenten die hierheen kwamen, voor hen was dat wel wennen,” zegt Solange. “Ook voor de Nederlandse studenten in Delft is het goed om met een open blik te studeren, om kritisch te zijn op dingen die gezegd en geschreven worden. Die open blik krijg je door eens wat tijd door te brengen in het buitenland. Dat zou gestimuleerd moeten worden door de universiteit.”