Linh Ta Cam is Maintenance Supervisor Excellence bij Shell, een bedrijf waar de afgestudeerd werktuigbouwkundige eigenlijk niet verwacht had terecht te zullen komen: “Ik dacht: Shell, dat zijn chemische processen, dat is toch niks voor een werktuigbouwer?”

In 2009 studeerde Linh Ta Cam af in de toenmalige richting Product Engineering and Logistics. “Ik verwachtte eigenlijk bij Unilever of Heineken terecht te komen, bedrijven waar die logistieke en productieprocessen een grote rol spelen”, vertelt ze. Dat gold ook voor TNT, waar ze haar afstudeeropdracht deed. Daar hadden ze Linh graag gehouden, maar iemand in haar netwerk adviseerde haar om bij Shell te solliciteren. “Ik dacht: Shell, dat zijn chemische processen, dat is toch niks voor een werktuigbouwer?” Toch werd ze nieuwsgierig en sprak maar liefst acht mensen bij Shell met hele verschillende achtergronden en functies. “Die gesprekken voelden heel goed, dus ging ik verder in dat traject. Ik deed een assessment, eigenlijk als een soort oefening, want als je echt graag bij een bedrijf wilt werken, moet je daar niet als eerste een assessment doen”, bekent ze.

Turnaround engineer

Misschien wel mede dankzij die relaxte houding werd Linh moeiteloos aangenomen in Shells felbegeerde graduate programme. In 2010 ging ze aan de slag als turnaround engineer, verantwoordelijk voor het grote onderhoud waarbij fabrieken worden gerepareerd wanneer deze volledig stilstaan. “Volgens het programma moet je twee keer anderhalf jaar een functie uitoefenen en krijg je dan een vaste functie,” zegt Linh. “Maar in die tijd kun je alleen maar aan zo’n functie snuffelen. Ik wilde geen manager worden die niet weet hoe het op de werkvloer gaat.” Linh zou uiteindelijk 3,5 jaar bij het groot onderhoud blijven, jaren waarin ze alle stappen van het proces doorliep, van werkvoorbereider tot cost engineer. “Als afsluiting heb ik als turnaround leider met mijn eigen team het groot onderhoud bij acht fabrieken begeleid – allemaal onder budget en voor de deadline opgeleverd.” Regelmatig kreeg ze in die tijd de vraag waarom ze niet gewoon op kantoor bleef zitten. Het antwoord is eenvoudig: Linh houdt niet zo van stilzitten en wil met haar voeten in de ‘olie’ hebben gestaan.

In haar jaren als turnaround engineer haalde Linh ook een Green en een Black Belt in Lean Six Sigma, de erkende methode voor het verbeteren van processen en organisaties. “Dat deed ik er gewoon naast. Ik kon dat vervolgens toepassen binnen twee grote verbeterprojecten, waarmee we minstens een half miljoen euro op jaarbasis bespaarden.” Daarbij draaide het nadrukkelijk niet om het om het ontslaan van mensen: “Veel mensen passen de methode verkeerd toe. Het is makkelijk om minder mensen hetzelfde werk te laten doen, daarmee kun je op korte termijn geld besparen”, legt Linh uit. Als je iets duurzaam wilt verbeteren, moet je het samen met de werkvloer doen, bottom-up dus. Ga eens met die monteur mee op pad, kijk hoeveel handelingen die nodig heeft en hoe je dat proces kunt verbeteren. Gedragsveranderingen kun je niet met een projectaanpak realiseren, dat vraagt om een mensenaanpak.”

People person

Samen met de werkvloer, een mensenaanpak; het zijn dingen die passen bij Linh, die zichzelf omschrijft als een ‘people person’. Juist dat aspect miste ze een beetje in haar eerste jaren in Delft. “De bètavakken hadden me goed gelegen op school, maar ik vond werktuigbouw wat droog en technisch; ik miste de link met wat ik daar dan in het bedrijfsleven mee zou gaan doen, ik miste ook het sociale aspect.” Na vier jaar nam ze daarom een time-out van de studie en werd ze eerst een jaar bestuurslid bij studentenadviesbureau Unipartners en vervolgens een jaar bij JADE, de European Confederation of Junior Enterprises. “JADE wil ondernemerschap onder studenten promoten. Ik gaf bijvoorbeeld workshops bij Europese universiteiten. Zo ontmoette ik studenten die hun studie aan een bedrijf wilden koppelen en ik kwam in contact met grote bedrijven als Microsoft en Shell. Gaandeweg realiseerde ik dat je zo veel meer kon met je studie dan alleen maar berekeningen maken.”

Met hernieuwd enthousiasme richtte Linh zich na die twee jaar op haar studie. “Ik koos voor de master Product Engineering and Logistics. Kort gezegd ging dat over hoe mensen, machines en organisaties samenwerken. Dat was de juiste combo voor mij.” Tussen de bedrijven door richtte ze ook nog een stichting op ter bevordering van het integreren van de Vietnamese gemeenschap in Nederland. “Het viel me op dat ik altijd één van de weinige Aziaten was in besturen en zo. Van huis uit vinden we studeren heel belangrijk en wordt er van je verwacht dat je daar heel erg je best voor doet”, zegt Linh, zelf kind van Vietnamese vluchtelingen. “We zijn ook wel goed geïntegreerd, maar soms wat passief. Maar onze ouders zijn destijds met open armen ontvangen en je kunt best wat terugdoen voor de samenleving zonder je eigen cultuur te vergeten.”

Strategisch én operationeel

Terugkijkend heeft ze zeker geen spijt van al die nevenactiviteiten: “Ik was eigenlijk een gemiddelde student, maar door al die dingen die ik daarnaast gedaan heb, gaat het nu zo goed in mijn carrière.” Sinds 2015 is Linh maintenance supervisor excellence op Pernis, verantwoordelijk voor het optimaal en gepland uitvoeren van het routineonderhoud van de fabrieken en installaties. Ze geeft leiding aan het 22-koppige team dat de uitvoerende onderhoudsorganisatie met 350 medewerkers support. “We regelen eigenlijk alles wat vooraf aan het onderhoud geregeld kan worden, planning, preventief onderhoud, offertes controleren enz. en we zetten verbeterplannen op. Het is voor mij de ideale combinatie van strategisch en operationeel bezig zijn. Ik ben in een technische omgeving de hele dag met mensen bezig.”

Intussen denkt Linh alweer na over de volgende uitdaging. Misschien ligt die in het buitenland; ze zat al eerder voor Shell in Singapore. “Ieder jaar krijgen 25 kandidaten van over de hele wereld de kans om twee jaar in het buitenland iets te doen dat helemaal buiten hun comfortzone ligt. Ik heb vanuit Singapore interne audits gedaan. Daarvoor zat ik iedere vijf weken met een ander team, in een ander land bij een andere business.” Pensioenmanagement, marketing, sales, materiaalkunde: Linh auditeerde het allemaal, maar wilde toch doorgaan in de techniek. In die richting zal haar volgende functie dan ook wel liggen. Waar precies is afwachten binnen een bedrijfstak die sterk in beweging is. In ieder geval wel bij Shell, want dat is toch dé werkgever gebleken: “Grote organisaties hebben de naam erg log te zijn, maar als je weet wat je wilt en goede resultaten behaald, is er bij Shell heel veel mogelijk.”

Tegenwoordig neemt Linh zelf medewerkers aan en daarbij ontmoet ze ook veel sollicitanten van de TU Delft. “Het is een beetje generaliseren, maar ruwweg zie je dan twee soorten mensen. De echte academici, specialisten die heel analytisch zijn ingesteld en mooie simulaties willen maken en onderzoek doen. En dan zijn er degenen die zelf een overall aan willen trekken en een team willen hebben.” Ze vindt het jammer dat nog steeds weinig werktuigbouwers de weg naar Shell weten te vinden. “We hebben toch dat imago van een chemisch bedrijf, maar bij onderhoud hebben we juist veel werktuigbouwers nodig. Dat is ook heel leuk, hands-on werk. Shell is echt een technisch bedrijf. People management kun je niet leren, dat moet je in je hebben. En  met een technische achtergrond kom je hier gewoon veel verder.”

Aan Linh zelf zal het niet liggen. Zo is ze vroeger campus ambassador namens Shell geweest, waarbij ze de contacten met studievereniging Leeghwater onderhield. Verder zet ze zich in om techniek te promoten onder leerlingen van het basis- en middelbaar onderwijs. Dat doet ze onder meer binnen Jet Net, het technologienetwerk voor jongeren, waar Shell een van de initiatiefnemers van is. “We organiseren ook speciale meisjesdagen op Pernis., vertelt Linh. “Ik hoop dat er veel meiden in de techniek komen en veel werktuigbouwers naar Shell.”