Wat doe je als corona je prachtige studentenproject blokkeert? Voor Team Manager Antonios Kouzelis van het Eco-Runnerteam was de keuze gemakkelijk: regel een alternatief! En daarnaast stampte hij in no time met twee vrienden ook nog doodleuk de website kiezeninquarantaine.nl uit de grond.
‘Delftse studenten doen met hun Eco-Runners al sinds 2005 mee aan de jaarlijkse Shell Eco-marathon, een wedstrijd waar het gaat om energiezuinigheid, niet om snelheid’, vertelt Antonios Kouzelis, die afgelopen collegejaar Team Manager was van studententeam Eco-Runner.
‘In 2006 werd er voor het eerst gekozen voor waterstoftechnologie in de Eco-Runner. Daarmee deed Delft steeds mee aan de prototype-klasse. Die lijn is door de jaren heen doorgetrokken. Toen mijn jaar aantrad, wilden we wat anders doen en zijn we de uitdaging vol aangegaan. We hebben deze keer namelijk gekozen voor een voertuig dat meer op een stadsauto lijkt. Daarmee zouden we in de Shell Eco-marathon in mei mee gaan doen in de Urban Concept klasse. De bestuurder zit daarbij gewoon rechtop in de auto, die ook is uitgerust met koplampen, spiegels aan de buitenkant, bagageruimte enzovoort; een meer realistische auto dus dan de vorige Eco-Runners’, vertelt Kouzelis, die in september is begonnen aan zijn masteropleiding Sustainable Energy Technology.
Dreamhall
‘In de competitie gaat het dus niet om snelheid, maar om efficiëntie. De auto rijdt maar zo’n 25 kilometer per uur. Daarnaast moet de auto in deze klasse iedere ronde tot een volledige stop komen. Mede omdat het de eerste keer was dat we een dergelijke auto bouwden met het Eco-Runnerteam, lag het budget ook flink hoger.’
‘In zo’n jaar is het de bedoeling dat je het voertuig helemaal zelf bouwt. Belangrijk zijn de contacten met bedrijven. Je gaat daar je project presenteren en je vraagt om sponsoring. Dus dan trek je je beste pak aan en je gaat met wat teamgenoten naar zo’n bedrijf toe. Dat ging allemaal heel goed; we wisten het budget te verdubbelen ten opzichte van het jaar daarvoor, wat dus ook hard nodig was.’
‘In februari was de designfase van het voertuig afgelopen en waren we klaar om echt te gaan bouwen. Dit gebeurt normaal in de Delftse Dreamhall; je krijgt training om met de apparatuur om te gaan en vervolgens ga je de verschillende onderdelen van het voertuig bouwen. We zagen ons al helemaal met het hele team van 26 personen afreizen naar Londen om daar te strijden met 140 andere teams uit heel Europa. Delft zit overigens bijna altijd in de top-drie.’
We zagen ons al helemaal met het hele team van 26 personen afreizen naar Londen
Corona
‘En toen kwam corona. We hadden in het begin van de uitbraak in China al een paar besprekingen gehad als team: wat als het ook naar Nederland komt? En wat als de Dreamhall dan dicht gaat? We hadden toen al bedacht dat we dan op zoek zouden gaan naar een andere locatie. We hadden immers nog wel een verantwoordelijkheid, ook naar de sponsoren. Corona kwam intussen dichter en dichterbij, eerst in het zuiden van het land. Voor we het wisten, ging er een weekend voorbij en kregen we inderdaad het bericht dat de Dreamhall ging sluiten.’
‘Ik heb toen wel een tijdje getwijfeld wat we gingen doen, maar uiteindelijk hebben we toch besloten om alles wat we hadden staan in de Dreamhall te verhuizen naar de andere locatie, die we inmiddels hadden gevonden.’
‘Het was echter wel onveilig om daar met zijn allen door te werken. De chief engineer heeft toen met de andere twaalf engineers besproken wie er in quarantaine zou kunnen gaan. Een aantal van hen is toen vrijwillig in hun huis gebleven en had minimaal contact met anderen. De chief engineer zag zijn vriendin niet eens meer.’
‘Na twee weken vrijwillige quarantaine zijn zij toen in tweetallen gaan doorproduceren aan de wagen. Daardoor had het hele team de overtuiging dat het product nog echt leefde. Voor mij was het een hele rare tijd. Ik probeerde vanuit huis via Skype iedereen te motiveren om toch door te gaan. En ik verstuurde iedere week een pdf met een status-update.’
‘In diezelfde tijd kregen we van Shell het bericht dat de competitie was afgelast. Dat was wel een grote slag. Ik moest aan de sponsoren gaan uitleggen dat Eco-Runner X niet zou kunnen deelnemen aan de Eco-marathon. We besloten om ze toch iets te laten zien. En dat is later grandioos gelukt, in juli.’
Intermezzo
Eerst volgde er nog een opvallend intermezzo voor Kouzelis: ’Ik zat in die periode van eind maart, begin april natuurlijk ook voornamelijk thuis. Door de nieuwe situatie had ik meer tijd. Ik verstuurde wel de status-updates, maar dat was het wel zo’n beetje.’
‘Een vriend van mij, Joost, belde mij met de vraag of ik misschien nog iets had dat hij kon oppakken. Hij was ook lid van het Eco-Runnerteam, maar ik wist dus dat hij energie over had. Niet lang daarna zag ik voor het eerst een post voorbijkomen van studenten die aankomende studenten hun hulp aanboden bij het maken van de studiekeuze. Dat kon door corona immers niet meer op de normale manier. Ook zag ik vrienden en familie van mij posten, bijvoorbeeld op LinkedIn, met berichten voor aankomende studenten: heb je vragen over een bepaalde studie, stel ze.’
‘Een huisgenoot van mij, Pieter, kwam ‘s avonds naar mij toe en had dit fenomeen ook gezien. Hij zag wel dat iedereen hulp wilde bieden, maar ja, je bereikt aankomende studenten niet via LinkedIn. Moesten we niet een speciaal platform bouwen?’
De wereld lag zo’n beetje stil en wij zijn als een gek gaan bouwen aan dat platform
‘Eerst wees ik het idee nog af, ik had tenslotte ook Eco-Runner nog. Dus ik ging gewoon naar bed. Ik herinner me dat ik midden in de nacht wakker werd. Dit platform was echt een goed idee en het klonk ook niet eens zo heel moeilijk om te doen. Diezelfde nacht nog heb ik Pieter een berichtje gestuurd dat we dit gewoon moesten gaan doen. Toen ik de volgende ochtend naar zijn kamer liep, zeiden we: let’s go.’
Storm
‘We zijn even een uur lang gaan zitten om na te denken over hoe we het zouden kunnen aanpakken. We kwamen vrij snel tot de conclusie dat het met zijn tweeën te veel werk zou zijn. We hadden er iemand bij nodig en ik dacht natuurlijk meteen aan Joost, die zich in het Eco-Runnerteam al had bewezen. Hij was degene die het budget had weten te verdubbelen.’
‘Diezelfde middag waren al met zijn drieën over het platform aan het Skypen en diezelfde avond hadden we de naam ook besloten: kiezeninquarantaine.nl. De wereld lag zo’n beetje stil en wij zijn als een gek gaan bouwen aan het platform. Drie dagen later al kwam Pieter ‘s ochtends naar me toe en zei: het is af, het werkt.’
‘We hebben alle decanen van middelbare scholen in Nederland een mail gestuurd over kiezeninquarantaine.nl. Onder meer TU Delft heeft op de website reclame gepost voor de site en ook de NOS besteedde er aandacht aan. Het liep storm; binnen een maand hadden we 5.000 aanmeldingen.'
Rijswijk
‘Terwijl dit allemaal bezig was, moest ik mijn focus weer langzaam verleggen naar Eco-Runner. Het ging ondanks de beperkingen goed met de bouw van de auto, maar we hadden nog niet besloten wat we als alternatief gingen doen voor de Shell Eco-marathon. En er móest gewoon een competitie komen. Uiteindelijk hebben we dit kunnen regelen met een ander Nederlands team, dat van de Hogeschool Arnhem en Nijmegen (HAN).’
‘In juni kregen we de mogelijkheid om weer iets meer bij elkaar te komen. We konden dus gaan testen. Inmiddels was de deadline voor studenten om hun studiekeuze te maken verlopen, dus kiezeninquarantaine.nl lag even zo goed als stil. In Rijswijk hadden we een mooie baan gevonden waar we met de twee teams begin juli bij elkaar kwamen. We hebben tegen elkaar geracet, waarbij wij een geweldige score hebben neergezet van 2.506 afgelegde kilometers op één kilogram waterstof. Dat is 25 keer zo efficiënt als in massa-geproduceerde waterstofauto’s. Daarna hebben we met de Eco-Runner ook nog de Vehicle Design Award gewonnen die door Shell werd uitgereikt. Eind goed, al goed dus voor het Eco-Runner-project.’
‘Je kunt wel zeggen dat het actief bezig zijn me heeft geholpen om deze vervelende tijd door te komen. Misschien ben ik júist wel zo veel gaan doen omdat ik gaten aan het invullen was. Als ik niks te doen heb, ga ik meestal toch maar wat doen. Dat heeft me gezond gehouden.’